به مناسبت روز معلم،شهادت استاد شهید مطهری
۱) آرام و متین، جدی و خاص، علمی، دین دار، شوخ طبع، در یک کلام، «مَرد». این کلمات تنها بخشی از خصوصیات مردی است که یک سال است با او مأنوس شده ام. سال سوم کارشناسی بودم در دانشگاه شهید بهشتی، در برخی از جلسات دفاع پایان نامه های دکتری، استاد داورِ رساله ها، شخصی بود به اسم «دکتر عبدالرسول خیراندیش»، سادگیِ لحن و تسلط او بر موضوعات مطروحه، بعداً موضوع بحث من و دوستم قرار گفت. دوستم به او علاقه مند شده بود. به تبع نظر من هم به او جلب شد. «دکتر خیراندیش» باعث شده بود من به دانشگاه شیراز و بخش تاریخَش برای ادامه تحصیل در مقطع «ارشد» فکر کنم. ترم اول ارشد، «فلسفه تاریخ» را نزد ایشان گذراندم. بحث بعضاً به فلسفه ی علم تنه می زد تا صرفاً فلسفه ی تاریخ. در ادامه «جامعه شناسی تاریخی»، «تاریخ نگاری»،«مباحث ویژه ی ایران شناسی»،«تاریخ خلیج فارس»،«تاریخ مغول و ایلخانان» را نیز پیش ایشان تلمذ کردم. هر جلسه دریچه ی جدیدی از دانش تاریخ را برای من می گشود. دیدِ «استاد خیراندیش»به تاریخ، چنان وسیع، کلی و همه جانبه است که تو گویی تاریخ یعنی همه ی علوم انسانی و علوم اجتماعی.
۲) دکتر خیراندیش گر چه سه مقطع کارشناسی،ارشد و دکتریِ خود را در رشته ی تاریخ گذرانده ولی تسلط اش بر حیطه های مختلفِ علوم انسانی واجتماعی؛مطالعات فرهنگی،ادبیات،مردم شناسی،جمعیت شناسی، اقتصاد،اسطوره شناسی و مطالعات میان رشته ای،خیره کننده است.چشمه ای از این هنر ها را می توان در «سخنان سردبیرِ»مجلاتِ«رشد تاریخ»و«کتاب ماه تاریخ و جغرافیا(دوره ی اول)»دید.در کلاس درس،«خیراندیش» وقتی که در عمق بحث تاریخ مغول است و بحث اش اوج گرفته، قادر است جدیدترین مسائل فلسفه ی تاریخ و اساسی ترین مسائل و پرسش های تاریخ اروپا و آمریکا و تاریخ چین و ژاپن را نیز پاسخ دهد. توانایی او در ورود به موضوعات مختلف و متفاوت در یک زمان و حفظ پیوستگی بحث دیوانه کننده است. شاهدِ مثال های او صرفا برای ایضاح بحث نیستند، هر کدام خود جزئی از مبحث درس تلقی می شوند.
۳) این نوشته شاید بتواند در معرفی این استاد بزرگ به دوستانِ عزیزم گام اول باشد و شاید ذره ای تشکر برای مهربانی هایش، اطلاع دقیق تر از احوال ایشان در وبگاهگاهنبار قابل مشاهده است.